KONSTYTUCJA RZECZPOSPOLITEJ - 20 kwietnia 2015

Kamień węgielny, który był inspiracją do napisania Projektu NAJWYŻSZEGO POLSKIEGO PRAWAI – zrobił Szkot Clifford Hugh Douglas inżynier, biegły księgowy, menedżer, ekonomista, głęboki myśliciel społeczny, twórca doktryny, którą nazwał Kredytem Społecznym (real Socjal Credit), żył i działał w Anglii w latach 1879 – 1952. C.H. Douglas odkrył, że „tworzenie pieniędzy jest AKTEM suwerenności, który nie powinien być powiązany z bankiem".

"Nowy pieniądz, przychodząc na świat, należy do samych obywateli, do wszystkich obywateli i powinien im być przekazany w formie dyskonta na cenach oraz dywidendy społecznej.”

A zatem – w świetle powyższego odkrycia C.H.D. monteskiuszowski trójpodział władzy, zapisany w ZBRODNICZEJ konstytucji RP jest niewolnikiem władzy pieniądza, realizowanej przez MFW i BŚ – czyli praktykowanej dziś przez tzw. władze CYWILIZACJI ŚMIERCI.

Wobec powyższego – by zacząć żyć w CYWILIZACJI ŻYCIA, trzeba konstytucję RP wysłać na śmietnik historii i zastąpić ją KONSTYTUCJĄ POLSKI, która jest fundamentem CYWILIZACJI ŻYCIA w całym tego słowa znaczeniu.

Odkryłem, że na jednym i tym samym terenie nie mogą współistnieć (WSPÓŁŻYĆ) dwie WROGIE sobie cywilizacje, bo stale (nieustannie) dochodzi pomiędzy nimi do wojny, która trwa od dawna. To znaczy, że jedna z tych cywilizacji (życia lub śmierci) musi odejść lub zejść do podziemia.

Dziś – według znaków na ziemi - rządy sprawuje CYWILIZACJA ŚMIERCI za pomocą ZBRODNICZEJ konstytucji RP. Czarne partyjne owce okazują się spełniać rolę Alfonsów w tym konstytucyjnym burdelu, którego właścicielami są  „bankierzy”.

Niniejszym, jako autor KONSTYTUCJI POLSKI, wiedziony dobrem wspólnym, które zostało przez ZBRODNICZĄ konstytucję RP zakwestionowane, przedkładam w DARZE do zainstalowania, dla umęczonego lichwą i podatkami NARODU (mieszkańcom Rzeczpospolitej) zamieszkującego w Polsce oraz na uchodźctwie.

Niżej podpisany – Kazimierz Józef Styrna - ma nadzieję, że świadomy swych przyrodzonych PRAW Naród Polski podejmie się dziejowej ROLI, by stać się SUWERENEM, którym z powodu zainstalowanej podstępnie ZBRODNICZEJ konstytucji suwerenem NIE JEST.

Bezkrwawy sposób na zainstalowanie CYWILIZACJI - ŻYCIA - jest opisany na stronie; www.konstytucja.manifo.com
www.nowapolska-w-internecie.pl
Tel. 884 793 141  e-mail husarz33@wp.pl

Kęty dnia 23 kwietnia 2016 roku.

( projekt - aktualny)

Art. 1.
Państwo Polskie, zwane dalej Polską, jest dobrowolną wspólnotą państwową i terytorialną, obywateli polskich:
1. We wszystkich działaniach i decyzjach, kieruje się zasadami: sprawiedliwości społecznej, etyki, moralności, najwyższym dobrem najmniejszej jednostki społecznej, każdej osoby ludzkiej.
2. Każdy obywatel polski, podlega bezwarunkowej ochronie prawnej, ekonomicznej, socjalnej i zdrowotnej.
3. Każdy obywatel ma prawo zrzec się obywatelstwa polskiego.
4. Żaden człowiek, który nie złamie prawa polskiego nie może być prześladowany, więziony, jego majątek nie może mu być odebrany oraz ma prawo do przemieszczania się.
5. Każdemu człowiekowi przebywającemu na terenie Polski przysługują prawa, oparte o prawo naturalne w zgodzie i sprawiedliwości przyjaznej ludziom, bez lichwy i podatków, narkomanii, sutenerstwa, korupcji i kumoterstwa oraz wszelkiego rodzaju pasożytnictwa.

Art. 2.
Niniejsza Konstytucja jest Umową Wspólnotową jako osobliwą, bezosobową DYKTATURĄ prawa stanowionego, obowiązującego wszystkich obywateli Nowej Polski bez względu na ich miejsce zamieszkania.

Art. 3.
Obywatelstwo Polskie nie jest równoznaczne z przynależnością do Narodu Polskiego.

Art. 4.
Nadania obywatelstwa polskiego może dokonać Sejm w imieniu narodu potwierdzone w ogólnonarodowym referendum.

Art. 5.
Wprowadza się pojęcie Trybuna Ludowego, kierującego się następującymi zasadami:
1. Naród stanowiący swą wolę nazywany jest Trybunem Ludowym.
2. Trybun jest prawdą, sprawiedliwością i prawem.
3. Każdemu wolno czynić wolę Trybuna.
4. Prawo pierwszeństwa należy do Trybuna.
5. Trybun zastępuje prawo kodeksów normami społecznymi.
6. Wszyscy w relacjach z Trybunem kierują się prawdą nie ukrywając niczego.
7. Komunikacja z Trybunem oraz powszechna internetowa jest wolna.
8. Nikt nie dostępuje praw Trybuna ani możliwości zastępowania go.

Trybun jest Najwyższym Autorytetem w społeczeństwie obywatelskim. Jest niepodważalny w swoich decyzjach, jeśli sam nie zmieni swej woli. To jest NARÓD z przynależnym mu szacunkiem i statusem.

Art. 6.
Naród Polski jest jedyną i niepodważalną władzą w państwie polskim, rozumianą jako Zgromadzenie Narodowe, czyli Trybun Ludowy.

Art. 7.
Naród Polski sprawuje swą władzę na podstawie referendum jako narzędziem do sprawowania władzy we wszelkich sprawach, dotyczących Narodu i jego Nowego Państwa.

Art. 8.
Przepisy niniejszej Konstytucji stosuje się bezpośrednio.

Art. 9.
Granice Polski są oparte: od północy na morzu bałtyckim, od południa na Karpatach, od zachodu na rzekach Nysa Łużycka i Odra a od wschodu na rzece bug.

Art.10.
Polska jako państwo nie może przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu jakichkolwiek kompetencji władzy (służby) państwowej.

Art. 11.
Fundamentalne umowy międzynarodowe muszą być zatwierdzane w ogólnonarodowym referendum i nie mogą być sprzeczne z szeroko pojętym interesem Narodu Polskiego.
W razie nie uzyskania pozytywnego wyniku referendalnego umowa międzynarodowa traci ważność.

Art. 12.
Ustrój Państwa - Polski – opiera się na podziale służb:
1. Ustawodawczej.
2. Wykonawczej.
3. Sądowniczej.
4. Finansowej.
5. Medialnej.
6. Religijnej.

Art. 13.
Służbę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, służbę wykonawczą Prezydent Polski i Rada Ministrów, służbę sądowniczą sądy i trybunały, a służbę finansową sprawuje Centralna Komisja Finansowa. Służbę Medialną sprawują media (Radio, Telewizja oraz prasa), a Religijną Kościoły i wyznania religijne.

Art. 14.
Wszystkie służby państwowe podlegają corocznej ocenie Narodu poprzez wyrażenie opinii w ogólnonarodowym referendum. Negatywna ocena suwerena dla tych służb, wobec narodu powoduje generalną wymianę tych służb lub ich części.

Art. 15.
W Polsce językiem urzędowym jest język polski. Przepis ten nie narusza praw mniejszości narodowych.

Art. 16.
Każdemu obywatelowi zamieszkałemu na terenie Polski przysługuje Dywidenda Wspólnotowa, płacona przez służbę finansową - jako przyrodzone prawo do życia od pierwszego miesiąca życia do naturalnej śmierci.

Art. 17.
Ziemia, jako najistotniejszy czynnik bytu i rozwoju Narodu i Państwa, należy do Narodu Polskiego i nie może być przedmiotem nieograniczonego obrotu.

Art. 18.
Każdy obywatel Polski ma prawo do informacji, zwłaszcza takich, które zagrażają istnieniu Narodu i jego Państwa.

Art. 19.
Każdy obywatel Polski ma prawo do nieograniczonego dostępu do wody pitnej, a woda jest własnością Narodu.

Art. 20.
Polska jako państwo przestrzega prawa międzynarodowego o ile nie jest ono sprzeczne z prawem zapisanym w dekalogu, lub polskim prawem.

Art. 21.
BÓG przez Swojego Syna Jezusa Chrystusa poprzez Pismo Święte (BIBLIA ŚW.) wyraźnie przekazują, że “Natura powołanego do życia Człowieka” wyraźnie ostrzega, iż w Jego edukacji, wszystkich umiejętności i zdolności zawsze “Teorie z doświadczeniem” mają być ŁĄCZONE. Jeśli tak się nie stanie, będzie to przestępstwo podlegające karze pozbawienia wolności, przeciwko SUWERENNOŚCI Narodu Polskiego.

Art. 22.
Godłem Polski i Narodu Polskiego jest piastowski wizerunek orła białego w koronie w czerwonym polu.

Art. 23.
Barwami Polski są kolory biały i czerwony.

Art. 24.
Hymnem Nowego Państwa, Polski jest „ROTA”.

Art. 25.
Godło, barwy i hymn Polski podlegają ochronie prawnej. Szczegóły dotyczące godła, barw i hymnu określa ustawa.

Art. 26.
Stolicą Polski jest miasto Warszawa, lub inne miejsce na terenie Polski, które Naród wybierze, by zbudować nową Stolicę. 

Art. 27.
Władza zwierzchnia w Polsce należy jedynie i wyłącznie do obywateli polskich mających miejsce stałego zameldowania i pobytu na terytorium Polski.

Art. 28.
Naród Sprawuje władzę bezpośrednio poprzez referendum.

Art. 29.
Referendum w każdej społecznej sprawie, może ogłosić każdy społeczny podmiot, zgromadzenie Wspólnoty i Prezydent lub Sejm.

Art. 30.
Legislatorem w każdej społecznej sprawie może być każdy obywatel – TRYBUN LUDOWY – każdy zbiorowy podmiot, zgromadzenie Wspólnoty.

Art. 31.
Urzędnicy Państwowi pełnią rolę służebną wobec obywateli zapewniając im dostęp do informacji zgodnie z niniejszym Najwyższym Prawem.

Art. 32.
Obywatele mają prawo zrzeszania się w grupy społeczne różnych szczebli: regionalne, środowiskowe, gospodarcze, i inne jak: stowarzyszenia a także partie, do wyrażania opinii w
sprawach dotyczących wspólnoty.

Art. 33.
Osobom należącym do Narodu Polskiego nie wolno:
1. Przyjmować tytułów, ani orderów cudzoziemskich bez zezwolenia.
2. Służyć w obcych siłach zbrojnych.
3. Być najemnym żołnierzem gdziekolwiek.

Art. 34.
Wyłącznie osobom należącym do Narodu Polskiego mogą być powierzone ważne stanowiska, a w szczególności:
1. Sędziów.
2. Adwokatów.
3. Nauczycieli.
4. Lekarzy.
5. Dziennikarzy.
6. Policjantów.
7. Dowódców.
Odstępstwa od powyższych zasad przedstawiają osobne przepisy – ustawy.

Art. 35.
Małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod opieką Państwa – Polski.

Art. 36.
 Państwo – Polska otacza specjalną opieką weteranów walk o niepodległość, zwłaszcza inwalidów wojennych.

Art. 37.
Gospodarka rynkowa w Państwie, Polsce, oparta jest na wolności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, wynikającej ze słów „jeden drugiego brzemiona noście”.

Art. 38.
Państwo – Polska chroni własność i prawo dziedziczenia.

Art. 39.
Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko na drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Art. 40.
Podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne.

Art. 41.
Praca znajduje się pod ochroną Państwa – Polski.
Państwo sprawuje nadzór nad warunkami wykonywania pracy.

Art. 42.
Wszystkie osoby są równe wobec prawa. Mniejszości narodowe, językowe i wyznaniowe, nie mogą być uprzywilejowane w stosunku do Narodu polskiego – Gospodarza Państwa Polskiego. Status prawny i społeczny mniejszości narodowych w Polsce jest oparty o zasadę wzajemności.

Art. 43.
Mieszkańcy Państwa Polskiego mają obowiązek:
1. Poważania i przestrzegania obowiązującego prawa.
2. Sumiennego pełnienia obowiązków do jakich zostaną powołani.
3. Wychowywania dzieci na prawych ludzi.
4. Zapewnienia swoim dzieciom co najmniej zawodowego wykształcenia.

Art. 44.
Każdy mieszkaniec Polski ma wolność:
1. Wyrażania myśli i przekonań, jeśli nie narusza przepisów prawa.
2. Pojedynczo lub zbiorowo – kontroli działania wszystkich służb.
3. Zgromadzania się oraz zawiązywania stowarzyszeń i związków.
4. Obrania sobie miejsca zamieszkania i pobytu.
5. Przesiedlania się oraz wychodźstwa.
6. Wyboru zajęcia zarobkowego.
7. Przenoszenia własności.

Art. 45.
Mieszkańcom Rzeczpospolitej zapewnia się:
1. Ochronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci, wolności i mienia.
2. Równość wobec prawa.
3. Prawo bezpłatnego kształcenia się od poziomu podstawowego do wyższego.
4. Bezpłatną opiekę lekarską.
5. Powszechne ubezpieczenie społeczne płacone z Państwowego Centralnego Rachunku Finansowego.
6. Opiekę w przypadku bezdomności czy upośledzenia.
7. Ochronę rodziny.

Art. 46.
Cudzoziemcy korzystają na zasadach wzajemności z wszelkich należnych im praw i obowiązków.

Art. 47.
Praca zarobkowa dzieci poniżej 16 lat, praca nocna kobiet i młodocianych do lat 18 jest zakazana.

Art. 48.
Przynależność do jakiegokolwiek wyznania nie może być używana w sposób przeciwny ustawom. Nie można uchylać się od spełniania obowiązków z powodów wyznaniowych.

Art. 49.
Służba społeczna sprawowana jest wyłącznie przez Polaków. Wybierana przez obywateli w wyborach: powszechnych, jawnych, bezpośrednich i równych.

Art. 50.
Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) do służb ogólnopaństwowych i samorządowych mają obywatele, którzy:
1. Ukończyli 20 lat w dniu wyborów.
2. Nie działali kiedykolwiek na szkodę Polski.
3. Korzystają z pełni praw.
4. Zamieszkują w danym okręgu wyborczym.

Art. 51.
Wybieranymi (bierne prawo wyborcze) do służb ogólnopaństwowych i samorządowych mogą być Polacy, którzy:
1. Ukończyli 33 lata życia w dniu wyborów.
2. Mają odpowiednie przygotowanie do wypełniania czekających ich zadań.
3. Nie działali kiedykolwiek na szkodę Polski.
4. Korzystają z pełni praw.
5. Uzyskają stosowną rekomendację społeczną.
6. Zamieszkują w danym okręgu wyborczym.

Art. 52.
Osoby wybrane do służb przedstawicielskich, ogólnopaństwowych lub samorządowych, otrzymują zwolnienie z dotychczasowej pracy na czas trwania służby przedstawicielskiej, a ich wynagrodzenie ustalają odrębne przepisy.

Art. 53.
Po objęciu stanowiska przedstawicielskiego pochodzącego z wyborów do służb ogólnopaństwowych oraz samorządowych, nie można podejmować jakiejkolwiek innej pracy.

Art. 54.
Przeprowadzaniem wyborów zajmują się Rady Wyborcze powołane w Okręgach Wyborczych ustalonych według przepisów Ordynacji Wyborczej.

Art. 55.
Osoba wybrana do jakichkolwiek służb przedstawicielskich, podlega:
1. Odwołaniu w przypadkach określonych przez Ordynację Wyborczą.
2. Odpowiedzialności cywilnej i karnej w przypadku popełnienia przestępstwa.

Art. 56.
Osoby należące do Narodu Polskiego nie mogą być sądzone przez obce sądy. Sposoby obrony członów społeczeństwa polskiego przewidują osobne przepisy prawne.

Art. 57.
Każda krzywda czy szkoda wyrządzona gdziekolwiek Polakowi musi być dokładnie opisana i ścigana przez sądownictwo polski bez przedawnienia.

Art. 58.
Wszystkie majątki Polaków, pozostawione gdziekolwiek, przysługują ich spadkobiercom a w przypadku ich braku, Skarbowi Państwa – Polski.

Art. 59.
Ustrój terytorialny Polski zapewnia decentralizację służby publicznej.

Art. 60.
Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym zdolność wykonywania zadań publicznych określają ustawy.

Art. 61.
Ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego stanowi z mocy prawa wspólnotę samorządową.

Art. 62.
Organy służby publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. 

SEJM

Art. 63.
Sejm Polski składa się z Posłów wybranych:
1. Na lat 5 (licząc od dnia otwarcia obrad sejmowych),
2. W jedno lub wielo-mandatowych okręgach wyborczych,
3. Co najmniej 60 % większością głosów,
4. Przy udziale co najmniej 60 % wyborców,
5. W wypadku braku 51 % większości - frekwencji, osoby, które odmówiły udziału w głosowaniu, poniosą konsekwencję w postaci potrąceń na Dywidendzie Społecznej.

Art. 64.
Sejm sprawdza i zatwierdza ważność wyborów co do których zgłoszono sprzeciw. Rozstrzygnięcia dokonuje Trybun Ludowy poprzez referendum.

Art. 65.
Posłowie składają mieszkańcom Polski przysięgę na ręce Marszałka Sejmu o następującej treści:

„Przysięgam i ślubuję uroczyście mieszkańcom Polski, że jako Poseł na sejm tegoż Państwa będę pracował wyłącznie dla jego dobra jako nierozerwalnej całości.

Przysięgam i ślubuję uroczyście przestrzegać i bronić praw mieszkańców Polski. Sumiennie wykonywać wszelkie obowiązki służące zachowaniu wolności i niepodległości oraz powszechnego dobrobytu i rozwoju.

Przysięgam i ślubuję wszelkie zło i niebezpieczeństwo od mieszkańców Państwa czujnie odwracać, godności imienia tegoż Państwa i jego mieszkańców strzec niezachwianie, sprawiedliwość za pierwszą mieć cnotę, obowiązkom urzędu isłużby poświęcać się niepodzielnie.”

Art. 66.
Poseł nie może na swoje, ani na obce imię i nazwisko:
1. Przyjmować robót zlecanych przez służbę wykonawczą.
2. Otrzymywać od służby wykonawczej korzyści materialnych.
3. Otrzymywać od służby wykonawczej jakichkolwiek odznaczeń z wyjątkiem wojskowych.

Art. 67.
Sejm musi być:
1. Zwołany na pierwsze po wyborach obrady w 20 dni po dniu zakończenia wyborów,
2. Zwołany corocznie najpóźniej w październiku na obrady zwyczajne, aby w szczególności uchwalić ustawę o:
a. potrzebach dla Wspólnoty,
b. stanie liczebnym Sił Zbrojnych,
c. poborze do służby wojskowej.

Art. 68.
Odroczenie obrad Sejmu wymaga jego zgody, jeśli ma być powtórzone w ciągu tego samego okresu obrad zwyczajnych lub jeżeli przerwa ma trwać dłużej niż 30 dni.

Art. 69.
Sejm może rozwiązać się mocą własnej uchwały, powziętej większością 2/3 głosów, przy obecności najmniej połowy ustawowej liczby posłów na Sejm.

Art. 70.
Ponowne wybory do Sejmu odbywają się w ciągu 90 dni od dnia rozwiązania Sejmu.

Art. 71.
Sejm uchwala ustawy w zakresie wszelkich praw i sposobu ich wykonania oraz daje je do zatwierdzenia Narodowi w drodze referendum..

Art. 72.
Sejm podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, przy obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, jeżeli przepisy nie stanowią inaczej.

Art. 73.
Jakakolwiek ustawa uchwalona przez Sejm nie może stać w sprzeczności z niniejszym Najwyższym Prawem ani naruszać jego postanowień.

Art. 74.
Ustawa uchwalona przez Sejm uzyskuje moc obowiązującą po uzyskaniu pozytywnego wyniku referendum i w czasie przez nią określonym.

Art. 75.
Sejm zwołany w październiku na obrady zwyczajne nie może być zamknięty przed uchwaleniem ustawy o potrzebach społecznych koniecznych do prawidłowego rozwoju i życia. Ustawa sejmowa ustala corocznie potrzeby społeczne na rok następny i z wieloletnim
wyprzedzeniem na lata następne.

Art. 76.
Sejm zatwierdza zamknięcie rozliczeń ogólnopaństwowych przedstawianych corocznie przez Prezesa Rady ministrów na podstawie sprawozdania finansowego przedstawianego przez Prezesa służby finansowej, czyli przez Centralną Komisję Finansową a wynik rozliczeń ocenia i zatwierdza Trybun Ludowy.

Art. 77.
Sejm wybiera ze swego grona Marszałka Sejmu, Zastępców Marszałka, Sekretarzy Sejmu oraz Komisje Sejmowe.

Art. 78.
Komisje Sejmowe są powoływane wyłącznie do opracowania rozwiązania konkretnego problemu, wynikającego z niedomagań prawa.

Art. 79.
Posłowie mogą zrzeszać się w Kluby jako grupy społeczne wyłącznie w celu rozwiązywania życiowych – najważniejszych – spraw społecznych.
Tworzenie innych zwłaszcza partyjnych Klubów Sejmowych jest niedopuszczalne.

Art. 80.
Marszałek Sejmu zwołuje, otwiera, odracza i zamyka obrady Sejmu.

Art. 81.
Marszałek Sejmu może zwołać Sejm w każdym czasie na obrady nadzwyczajne, na żądanie 1/4 Posłów, a powinien uczynić to w ciągu 2-ch tygodni od dnia złożenia żądania w Urzędzie Marszałka Sejmu. Inne przypadki zwoływania Sejmu na obrady nadzwyczajne, określają
przepisy.

Art. 82.
Marszałek Sejmu mianuje urzędników sejmowych i jest osobiście odpowiedzialny za ich działania przed Sejmem.

Art. 83.
Obowiązki Marszałka Sejmu i Zastępców Marszałka trwają po rozwiązaniu Sejmu aż do otwarcia obrad nowo wybranego Sejmu.

Art. 84.
Sposób i porządek obrad Sejmu, rodzaj i ilość Komisji Sejmowych, liczbę zastępców Marszałka Sejmu i Sekretarzy Sejmu oraz prawa i obowiązki Marszałka Sejmu, określają odrębne przepisy sejmowe.

Art. 85.
Obrady Sejmu są jawne. Nie można kogokolwiek pociągać do odpowiedzialności za zgodne z prawdą sprawozdanie z obrad Sejmu lub Komisji Sejmowych, jeżeli w wyniku tych obrad zagrożone są interesy Narodu.

Art. 86.
Posłowie mają prawo zwracać się z zapytaniami do rządu, bądź do poszczególnych ministrów Rządu, w sposób określony odrębnymi przepisami, a Ministrowie mają obowiązek udzielenia ustnej lub pisemnej odpowiedzi, w okresie czasu nie dłuższym niż 14 dni, albo w
oświadczeniu usprawiedliwić brak rzeczowej odpowiedzi.

Art. 87.
Na żądanie Posłów zwracających się z zapytaniami, odpowiedź musi być zgłoszona Sejmowi, który może odpowiedź Rządu uczynić przedmiotem obrad sejmowych i uchwały.

Art. 88.
Sejmowi przysługuje prawo występowania z wnioskami ustaw.

SENAT

Art. 89.
Nie można być równocześnie posłem i senatorem.

Art. 90.
Do Senatorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 63 – 88. 

PREZYDENT

Art. 91.
Bezpośrednią służbę wykonawczą Polski sprawuje Prezydent.

Art. 92.
Prezydenta Polski wybierają Obywatele Polski w ogólnopolskim referendum.

Art. 93.
Przed objęciem urzędu, Prezydent składa w Sejmie przysięgę mieszkańcom Polski o następującej treści:

„Przysięgam i ślubuję uroczyście mieszkańcom , że jako Ich Prezydent, będę pracował wyłącznie dla dobra mieszkańców - Polski, jako nierozerwalnej całości.

Przysięgam i ślubuję uroczyście przestrzegać i bronić praw mieszkańców Polski. Sumiennie wykonywać wszelkie obowiązki służące zachowaniu wolności i niepodległości oraz powszechnego dobrobytu i rozwoju.

Przysięgam i ślubuję wszelkie zło i niebezpieczeństwo od mieszkańców Polski czujnie odwracać, godności imienia mieszkańców Polski strzec niezachwianie, sprawiedliwość za pierwszą mieć cnotę, obowiązkom urzędu i służby poświęcać się niepodzielnie.”

Art. 94.
Prezydent nie może piastować jakiegokolwiek innego urzędu, ani wchodzić w skład Sejmu.

Art. 95.
Prezydent sprawuje służbę wykonawczą poprzez Prezesa Rady Ministrów, odpowiedzialnych przed Sejmem Ministrów i podlegających im urzędników.

Art. 96.
Prezydent powołuje i odwołuje Prezesa Rady Ministrów.

Art. 97.
Do bezpośredniej i stałej współpracy z Prezesem Rady Ministrów, Prezydent mianuje swego zastępcę, który uczestniczy w pracach Rady Ministrów jako przedstawiciel Prezydenta z głosem doradczym - uzgodnionym z Prezydentem - we wszystkich sprawach Nowego Państwa.

Art. 98.
Do sprawowania nadzoru nad Ministerstwami Rządu, Prezydent mianuje swoich ministrów, odpowiedzialnych przed nim za sprawowanie nad nimi kontroli.

Art. 99.
Obsadę osobową Urzędu Prezydenta współ-zatwierdza Prezes Rady Ministrów i jest odpowiedzialny przed Sejmem za działania tych osób.

Art. 100.
Prezydent powołuje i odwołuje Ministrów na wniosek Prezesa Rady Ministrów.

Art. 101.
Prezydent obsadza urzędy, także wojskowe, wymienione w ustawach, na wniosek Rady Ministrów. Obsadę osobową urzędów zatwierdza Trybun Ludowy w trybie referendalnym.

Art. 102.
Ministrowie tworzą Radę Ministrów pod przewodnictwem Prezesa Rady Ministrów. Rada Ministrów ponosi zbiorową odpowiedzialność za ogólny kierunek działalności Rządu oraz za akty rządowe Prezydenta.

Art. 103.
Ministrowie, każdy w swoim zakresie, ponoszą osobistą odpowiedzialność za działalność podległych im ministerstw, akty rządowe Prezydenta oraz działanie podległych im organów. Nie mogą piastować jakiegokolwiek innego urzędu.

Art. 104.
Do osobistej odpowiedzialności pociąga Ministrów Sejm, zwykłą większością głosów przy
obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Wszystkie sprawy personalne muszą być zatwierdzane przez Trybuna Ludowego w ogólnopolskim referendum.

Art. 105.
Ministrowie i delegowani przez nich urzędnicy mają prawo brać udział w obradach sejmowych i przemawiać poza kolejnością, Ministrowie nie mogą być posłami.

Art. 106.
W przypadku opróżnienia urzędu Prezydenta, zastępca Prezydenta obejmuje sprawowanie tego urzędu do czasu wybrania przez Sejm nowego.

Art. 107.
Jeżeli Prezydent nie sprawuje swego urzędu przez kolejne 4 tygodnie, wtedy Marszałek Sejmu niezwłocznie zwoła Sejm, który postanowi, czy urząd Prezydenta należy uznać za opróżniony.

Art. 108.
Uchwała uznająca urząd Prezydenta za opróżniony zapada większością 3/5 głosów przy obecności przynajmniej połowy ustawowej liczby posłów.

Art. 109.
Prezydent może rozwiązać Sejm za zgodą 3/5 ustawowej liczby Posłów.

Art. 110.
Prezydentowi przysługuje prawo występowania z wnioskami ustaw.

Art. 111.
Prezydent podpisuje ustawy wraz z odpowiednimi ministrami, poddaje je do zatwierdzenia Trybunowi Ludowemu w procedurze referendalnej i zarządza ogłoszenie ich w Dzienniku Ustaw Polski.

Art. 112.
Prezydent ma prawo, w czasie gdy Sejm jest rozwiązany, aż do chwili zebrania się nowego Sejmu, wydawać w przypadku nagłej konieczności rozporządzenia z mocą ustawy, z zastrzeżeniem że:
1. Nie zmieniają niniejszego Najwyższego Prawa,
2. Nie zmieniają Ordynacji Wyborczej,
3. Powołują się na niniejsze Najwyższe Prawo,
4. Są wydane na wniosek Rady Ministrów,
5. Są podpisane przez Prezydenta, Prezesa Rady Ministrów oraz wszystkich Ministrów tworzących Rząd,
6. Są ogłoszone w Dzienniku Ustaw Polski.

Art. 113.
Rozporządzenia te tracą moc obowiązującą jeżeli:
1. Nie zostaną przedłożone Sejmowi do zatwierdzenia w ciągu czternastu dni po rozpoczęciu
najbliższych obrad Sejmu,
2. Nie zostaną zatwierdzone przez Sejm i w ogólnonarodowym referendum.

Art. 114.
Urzędnicy Państwa – Polski - podlegają odpowiednim Ministrom Rządu, którzy są odpowiedzialni przed Sejmem za ich działania.

Art. 115.
Prezydent jest podczas pokoju najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Narodu Polskiego, ale nie może sprawować Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych podczas wojny.

Art. 116.
W przypadku wojny Prezydent na wniosek Rady Ministrów mianuje Naczelnego Wodza. Osobę przedstawia Minister Spraw Wojskowych.

Art. 117.
Prezydent Polski uosabia Obywateli  Polskich w stosunkach zewnętrznych, przyjmuje przedstawicieli państw obcych i wysyła przedstawicieli Polski do państw obcych.

Art. 118.
Prezydent zawiera umowy z innymi państwami i przedkłada je Sejmowi do wiadomości i zatwierdzenia przez ogólnonarodowe referendum.

Art. 119.
Prezydent może wypowiedzieć wojnę lub zawrzeć pokój tylko za uprzednią zgodą Sejmu. Wypowiedzenie wojny musi zatwierdzić Naród w prawomocnym Ogólnonarodowym Referendum.

Art. 120.
Za dopuszczenie się zdrady mieszkańców Polski, pogwałcenie niniejszego Najwyższego Prawa lub za przestępstwa karne, Prezydent musi być pociągnięty do odpowiedzialności przez Trybuna Ludowego w trybie ogólnonarodowego referendum.


Art. 121.
Samorząd terytorialny uczastniczy w sprawowaniu służby publicznej, którą sprawuje na własny rachunek, ponosząc prywatną, osobistą odpowiedzialność za jej skutki.

Art. 122.
Państwo – POLSKA - dzieli się na następujące jednostki samorządowe:
1. Województwa,
2. Powiaty,
3. Gminy (dzielnice miast na prawach gminy, miasta-gminy, wsie lub ich grupy oraz osady należące do gminy).

Art. 123.
Do administrowania w terenie powołuje się Komitety Wspólnotowe w randze ministerstw. Do zadań tych komitetów należy:
1. Zbieranie informacji o potrzebach Wspólnoty i możliwościach ich zaspokojenia.
2. Dopilnowanie wypłaty dywidendy wspólnotowej dla każdego mieszkańca na administrowanym terenie.
3. Dopilnowanie prawidłowego działania Gminnego Oddziału Centralnego Biura Finansowego.

Art. 124.
Prawo stanowienia w sprawach należących do zakresu działania samorządu, przysługuje Komitetom Wspólnotowym. Projekty ustaw dotyczące ogólnokrajowych spraw Komitet Społeczny przekazuje Marszałkowi Sejmu do niezwłocznego rozpatrzenia.

Art. 125.
Do zakresu działania Komitetów Wspólnotowych należy całokształt spraw społeczno-gospodarczych danej jednostki terytorialnej w zakresie:
1. Rolnictwa.
2. Przemysłu.
3. Handlu.
4. Zaopatrzenia w media, jak: woda, energia elektryczna i gaz.
5. Ochrona środowiska i gospodarka zasobami.
6. Szkolnictwo.
7. Służba zdrowia.
8. Opieka społeczna.
9. Obrona terytorialna.

Art. 126.
Wszelkie dobra znajdujące się na obszarze jednostek samorządowych są pod zarządem Komitetów Społecznych, oprócz własności pokoleniowej oraz uczciwie nabytego mienia.

Art. 127.
Osobna ustawa powoła samorząd gospodarczy dla poszczególnych dziedzin życia gospodarczego, zjednoczony z Naczelną Izbą Gospodarczą Polski:
1. Izby Rolnicze.
2. Izby Obrotu Surowcami, Wyrobami i Usługami.
3. Izby Przemysłowe.
4. Izby Rzemieślnicze.
5. Izby Pracodawców.
6. Izby Pracy Najemnej.
7. Izby dla innych dziedzin gospodarki.

Art. 128.
Źródła dochodu, finansowania celów Wspólnoty Narodowej, a w tym Komitetów Wspólnotowych określa i realizuje centralna służba finansowa.

Art. 129.
Naród Polski sprawuje nadzór nad działalnością Komitetów Społecznych. Trybun Ludowy realizuje te zadania poprzez poddawanie ich pod ocenę w trybie referendum. 

Art. 130.
Ograniczenie wolności osobistej, zwłaszcza rewizja osobista i aresztowanie, dopuszczalne są tylko w przypadkach i w sposób przewidziany prawem.

Art. 131.
Nie można kogokolwiek pozbawić sądu, któremu z mocy prawa podlega.

Art. 132.
Ściganie przestępstw i wymierzanie kary jest dopuszczalne tylko na podstawie prawa – ustaw.

Art. 133.
Wymiar sprawiedliwości Polski strzeże praw mieszkańców Polski przez:
1. Uczciwe i zgodne z prawem i prawdą rozwiązywanie sporów.
2. Doskonalenie i upowszechnianie sprawiedliwości i wolności.
3. Nadzorowanie toku wprowadzania w życie ustaw.
4. Podejmowanie działań zapobiegających powstawaniu przestępstw.

Art. 134.
Sądy wymierzają sprawiedliwość w imieniu Obywateli Polskich.
Powołuje się następujące Trybunały:
1. Trybunał Najwyższy.
2. Trybunał Wojewódzki.
3. Trybunał Grodzki (regionalny).

Art. 135.
Trybunały Grodzkie podlegają Trybunałowi Wojewódzkiemu, a oba razem Trybunałowi Najwyższemu.

Art. 136.
Wyrok może być prawomocnie wydany tylko przez uczciwy i sprawiedliwy sąd.

Art. 137.
Zakazuje się zadawania cierpień aby uzyskać zeznania. Zeznania uzyskane poprzez zadawanie cierpienia są nieważne a takie postępowanie jest przestępstwem i podlega karze.

Art. 138.
Sędziów mianuje Prezydent po uprzednim ogłoszeniu listy kandydatów na sędziów i nie wniesieniu przez Trybuna Ludowego zastrzeżeń. Urząd sędziowski może objąć osoba odpowiadająca warunkom przez prawo wymaganym. Sędziowie w sprawowaniu urzędu sędziowskiego są niezawiśli w wydawaniu wyroków, które wydają na własną odpowiedzialność, ale są zawiśli pełniąc służbę społeczną i podlegają ustawom oraz weryfikacji, w tym referendalnej, dokonywanej przez Trybuna Ludowego, jako opinia publiczna.

Art. 139.
Orzeczenia sądowe nie mogą być zmieniane ani przez służbę ustawodawczą, ani przez służbę wykonawczą lub finansową, ale podlegają ocenie opinii publicznej.

Art. 140.
Sędzia może być z urzędu, zawieszony w urzędowaniu, przeniesiony na inne miejsce urzędowania lub w stan spoczynku wbrew swojej woli jedynie mocą sprzeciwu opinii publicznej oraz orzeczenia sądowego.

Art. 141.
Sędzia i każdy inny urzędnik państwowy musi być pozbawiony swego urzędu jeśli złamie zasady przewidziane Konstytucją i to na stałe.

Art. 142.
O pozbawieniu stanowiska jakiegokolwiek urzędnika państwowego decyduje Trybun Ludowy mocą referendum, po wyczerpaniu odwołań przewidzianych prawem.

Art. 143.
Rozprawy przed sądem orzekającym, zarówno w sprawach cywilnych jak i karnych, są jawne, jeżeli ustawy nie przewidują w tym względzie wyjątku.

Art. 144.
W sprawach cywilno-prawnych rozstrzygają Sądy Powszechne:
1. Wojewódzkie.
2. Grodzkie.

Art. 145.
Trybunały Grodzkie orzekają w składzie pięciu osób: dwóch zawodowych sędziów i trzech ławników. Ustalają sprawcę szkody i jej wysokość oraz zobowiązują sprawcę wyrokiem do naprawienia szkody w zamian za karę pozbawienia wolności. W przypadku konieczności
pozbawienia wolności, przekazują sprawę Trybunałom Wojewódzkim.

Art. 146.
Trybunały Wojewódzkie w składzie pięciu sędziów zawodowych oraz sześciu ławników, orzekają odnośnie odwołań od wyroków Trybunałów Grodzkich na karę pozbawienia wolności – w przypadkach odmowy wyrównania wyrządzonej szkody lub nie wykonania zobowiązania
do naprawy szkody plus zadośćuczynienie za poniesione straty finansowe i moralne. Trybunały Wojewódzkie orzekają we wszystkich sprawach.

Art. 147.
Trybunał Najwyższy w składzie siedmiu sędziów zawodowych oraz 12 ławników, rozpatruje i orzeka odnośnie odwołań od wyroków Trybunałów Wojewódzkich, oraz w sprawach najwyższej wagi dla Narodu i jego Państwa, zagrożonych najwyższymi karami, z karą śmierci włącznie, a ponadto:
1. Udziela wykładni odnośnie stosowania obowiązującego prawa.
2. Nadzoruje wszystkie służby ogólnopaństwowe i samorządowe.
3. Sprawdza, czy własność osób tworzących obieralne służby ogólnopaństwowe, ich żon i dzieci do drugiego pokolenia włącznie, nie została nabyta bezprawnie – tak przed objęciem stanowiska jak i po ich złożeniu. 

Art. 148.
Powołuje się Obywatelski Instytut Konstytucyjny do Nadzoru nad Sądami i Sędziami, Sądem Najwyższym, Finansami, Urzędami Skarbowymi, Przedstawicielami Służb Państwowych oraz Wszelkimi Trybunałami, który na podstawie oddolnych informacji od Trybunów Ludowych prowadzi Nadzór wyżej wymienionych Służb.
Funkcjonariuszami OIK są osoby z autorytetem z dziedziny konstytucjonalizmu i nie tylko, którzy posiadają odpowiednie walory do Służenia NARODOWI. Powoływaniem tych osób do służby zajmuje się Prezydent, a zgodę wyraża Naród w REFERENDUM. Odwołanie ze służby  REFERENDALNE, po uprzednim wyczerpaniu sądowej procedury odwoławczej. 

Art. 149.
Najwyższą służbą monetarną jest Centralna Komisja Finansowa.

Art. 150.
Członków Centralnej Komisji Finansowej wybiera Najwyższe Zgromadzenie Narodowe – rozumiane jako Trybun Ludowy w głosowaniu bezpośrednim i jawnym. Centralna Komisja Finansowa, składa się z dwunastu członków.

Art. 151.
Prezesa Centralnej Komisji Finansowej wybiera Trybun Ludowy w trybie wyborczym – referendum.

Art. 152.
Kadencja Centralnej Komisji Finansowej trwa sześć lat, przy czym jedną trzecią jej składu wymienia się co dwa lata dla zachowania ciągłości jej pracy (przepisy przejściowe w zakresie kadencji członków mówią, że po mianowaniu pierwszego składu Centralnej Komisji Finansowej, po pierwszych dwóch latach działania, tracą członkostwo czterej członkowie najstarsi wiekiem. Po następnych dwóch latach tracą członkostwo dalsi najstarsi wiekiem czterej członkowie. Oczywistym jest, że Trybun Ludowy, co dwa lata dokonuje uzupełnienia składu całej Centralnej Komisji Finansowej).

Odwołaniu, tak Prezesa jak i poszczególnych członków CKF podlegają te osoby, które zdaniem Trybuna Ludowego nie spełniają należycie swej służebnej funkcji.
 Tryb odwołania – referendalny.

Art. 153.
Organem kontrolnym Centralnej Komisji Finansowej jest Generalne Zgromadzenie Narodowe, rozumiane jako Trybun Ludowy, który w trybie wyborczym powołuje i odwołuje skład CKF.

Art. 154.
Centralna Komisja Finansowa jest organem zarządzającym Centralnym Biurem Finansowym jako organem wykonawczym, sprawującym nadzór nad wszelkimi ruchami pieniądza.

Art. 155.
Podstawowym zadaniem Centralnej Komisji Finansowej jest dokonanie (ciągłe dokonywanie) narodowej inwentaryzacji, naszej narodowej, rzeczywistej zdolności produkcyjnej dóbr przy stałej merytorycznej współpracy ze Skarbem Państwa. Dane, wynikające ze stałej inwentaryzacji majątku wspólnego, mają być publikowane i dostępne opinii publicznej.

Art. 156.
Na podstawie tej zdolności do produkcji bogactwa, Centralna Komisja Finansowa założy Centralny Rachunek Finansowy w Ministerstwie Skarbu Nowego Państwa, który dostarczy praktycznych środków pieniężnych, przy pomocy których, Rząd monetyzuje REALNE BOGACTWO NARODOWE, to znaczy: wyraża jego wartość w pieniądzach.

Art. 157.
Jedynym emitentem całego kredytu i całej waluty dla wszelkich potrzeb Nowego Państwa jest Centralne Biuro Finansowe oraz jego Gminne oddziały.

Art. 158.
Centralne Biuro Finansowe dostarcza i kontroluje ruch społecznych pieniędzy i pożyczek zgodnych z faktami krajowej produkcji i konsumpcji, na poziomie krajowym zgodnie z centralną narodową księgowością.

Art. 159.
Szczeblem wykonawczym, księgowością Centralnego Biura Finansowego są jego Gminne Oddziały, podporządkowane Centrali (CBF).

Art. 160.
Gminne Oddziały Centralnego Biura Finansowego są terenowym organem rejestrującym wszystkie fakty produkcji i konsumpcji oraz usług podmiotów działających na terenie gminy. Sposób tej rejestracji ustala ustawa.

Art. 161.
Centralny Bank Polski jest organem podległym Centralnej Komisji Finansowej i służy Polsce wyłącznie jako magazyn wszelkich środków płatniczych.

Art. 162.
Właścicielem pieniądza jest Naród. Centralna Komisja Finansowa jest  w imieniu tego Narodu wyłącznym emitentem pieniądza, całej waluty i pożyczek potrzebnych obywatelom i gospodarce narodowej.

Art. 163.
Podstawową jednostką parytetową wartości pieniądza (1 Polski Złoty) jest wartość bochenka chleba o wadze jednego kilograma, wyliczona w realny sposób (kalkulacja wynikowa)
przedstawiona przez Instytut Chleba i zatwierdzona w ogólnopolskim referendum.

Art. 164.
Zabrania się zaciągania jakichkolwiek pożyczek we wszelkich obcych bankach.

Art. 165.
Zakazuje się stosowania lichwy (odsetek od udzielanych pożyczek) w obrotach pieniądzem w całej gospodarce narodowej oraz uprawiania pasożytnictwa, czyli wszelkiego rodzaju gier hazardowych, których celem jest oszustwo finansowe.

Art. 166.
Służba finansowa zapewnia każdemu, od urodzenia aż po grób, comiesięczną wypłatę dywidendy społecznej, wynikającej z prowadzonego w Skarbie Nowego Państwa przez Centralną Komisję Finansową rachunku.

Art. 167.
Centralnym bankiem państwa jest Centralny Bank Polski. Organizację i zasady działania Centralnego Banku Polskiego (CBP) oraz szczegółowe zasady powoływania i odwoływania jego organów określa ustawa o CBP.

Art. 168.
Wszelkie opłaty w środowisku bankowym określa ustawa zatwierdzona przez ogólnonarodowe referendum.

Art. 169.
Dopuszcza się działanie obcych banków na terenie Polski pod warunkiem, że banki te nie będą miały prawa obracać naszą Państwową walutą. Kursy walut, wobec Naszej Narodowej, Polskiej waluty określa Centralna Komisja Finansowa w oparciu o parytet chleba.

Art. 170.
Zakazuje się działalności Giełdy Papierów Wartościowych.

Art.171.
Akcje, wyemitowane pod wartość realnego bogactwa narodowego są własnością akcjonariuszy a ich rzeczywista wartość musi odnosić się do realnej wartości tego bogactwa.

Art. 172.
Spółki akcyjne mogą być kontynuowane pod warunkiem, że prawowitymi właścicielami akcji są pracownicy danego przedsiębiorstwa.

Art. 173.
Obrót akcjami może się odbywać wyłącznie w obrębie spółki akcyjnej.
 


Art. 174.
Wszystkie środki przekazu na obszarze Polski znajdują się w wyłącznym posiadaniu Narodu Polskiego. Wyjątki od tej zasady określa ustawa, pod warunkiem, że dany środek przekazu nie godzi w dobre imię osób.

Art. 175.
Państwo - Polska - zapewnia wolność słowa, prasy i innych środków społecznego przekazu, o ile bezpośrednio nie godzą w interesy Narodu Polskiego, poprzez szkalowanie osób, obywateli.

Art. 176.
Prezesa Komitetu Radia i Telewizji wybiera Naród w Referendum spośród trzech kandydatów – wyłonionych na podstawie Konkursu – wykonanego przez Ministra Kultury.

Art. 177.
Kadencja Prezesa Radiokomitetu trwa 5 lat.

Art. 178.
Podział Regionalnych ośrodków - telewizyjnych - terytorialnych zgodnie z podziałem administracyjnym państwa – na województwa.

Art. 179.
Do obowiązków Centralnej Telewizji jest obowiązkowe, obligatoryjne uruchomienie i prowadzenie Centralnych programów, dotyczących Służb; Ustawodawczej i Gospodarczej w tym służby finansowej.


Art. 180.
Stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są kształtowane na zasadach poszanowania ich autonomii, ale ich działalność rozumiana jest jako symbioza interesów wspólnoty ludzi o różnych poglądach, opartych o współdziałanie dla dobra człowieka, rozumianego jako dobro wspólne, a ich działalność nie może być sprzeczna z DEKALOGIEM ani z niniejszym Najwyższym Prawem.
 
Art. 181.
Członkowie Wspólnoty Religijnej mają prawo zasiadać w służbach; Ustawodawczej oraz Wykonawczej a także Medialnej. 

Art. 182.
Działalność gospodarcza i jej wyniki są podporządkowane potrzebom Polski. Gospodarka Narodu stwarza możliwości do rzeczywistego udziału w obowiązkach i prawach ustanowionych niniejszym Najwyższym Prawem oraz zeń wynikających. Zadaniem działalności gospodarczej dla wszelkich służb państwowych jest zapewnienie niezależności gospodarczej rodzinom i poszczególnym osobom.

Art. 183.
Zabrania się prowadzenia działalności polegającej na:
1. Wszelkiego rodzaju nierządzie.
2. Obrocie narkotykami oraz innymi tego typu środkami.
3. Promowaniu alkoholu oraz innych środków odurzających.

Art. 184.
Obowiązkiem producentów:
1. Tytoniu i wyrobów tytoniowych,
2. Alkoholu i wyrobów alkoholowych,
3. Innych surowców i wyrobów wywołujących chorobowe uzależnienie:
Jest zapobieganie mogącym wyniknąć z tego chorobom społecznym,

Art. 185.
Zakazuje się stosowania ogłoszeń handlowych, których treść:
1. Jest podstępna.
2. Upowszechnia złe obyczaje.
3. Wprowadza w błąd.
4. Jest w języku obcym.

Art. 186.
Wszelkie surowce wyroby i usługi sprowadzane do Polski, podlegają wszechstronnej kontroli przed wpuszczeniem na jej obszar i muszą posiadać opisy wytwórcy surowców i właściwości wyrobu w języku polskim.

Art. 187.
Minister Gospodarki wraz z Naczelną Izbą Gospodarczą opracowują programy gospodarcze dla Nowej Polski, na podstawie ujawnionych oddolnie informacji o tych potrzebach przez grupy obywateli i Komitety Wspólnotowe.

Art. 188.
Działalność ubezpieczeniowa, zwłaszcza Centralnego Biura Finansowego jest działalnością służebną w stosunku do całokształtu stosunków społeczno-gospodarczych i nie może być nastawiona na osiąganie zysku. Rachunek Finansowy pomiędzy produkcją a konsumpcją zawsze, w każdym czasie musi wychodzić na zero.
Jest to podstawowa ZASADA sprawiedliwości. Państwowy - Centralny Rachunek Finansowy jest gwarantem szeroko pojętej sprawiedliwości, czyli EKONOMII bez lichwy i podatków, czyli podporządkowany zasadom wynikającym z ogólnie pojętej sprawiedliwości, czyli Wspólnoty Finansowej.

Art. 189.
Strategiczne gałęzie przemysłu jak: górnictwo, hutnictwo, gospodarka morska, energetyka, łączność, transport, przemysł farmaceutyczny, przemysł obronny, muszą być pod zarządem
Skarbu Państwa. Struktura własnościowa w tych gałęziach przemysłu musi być podzielona na następujące części:
1. Skarb Państwa minimum 51 %.
2. Akcjonariat Obywatelski do 49 %.
Pozostały majątek musi być w dyspozycji Narodu Polskiego. Nie dopuszcza się wyłącznej własności obcych. Obcy mogą uczestniczyć we własności wyłącznie do 25 %, ogólnej własności jeśli są gospodarczo powiązani z Gospodarką Narodową.

Dla pozostałego niestrategicznego majątku wspólnego, przewiduje się nadanie tytułów własności prawowitym właścicielom, którzy w równych częściach partycypują we wspólnej
własności, a która dziś jest pod zarządem osób, które się bezprawnie uwłaszczyły lub nabyły go po minimalnej cenie.

Dotyczy nacjonalizacji WSPÓLNEJ NARODOWEJ WŁASNOŚCI.



Art. 190.
Pobieranie nauki jest w Polsce bezpłatne, od szkół podstawowych począwszy a na najwyższych skończywszy.

Art. 191.
Wyłącznie Polacy-Słowianie mają prawo:
1. Nauczać.
2. Zakładać szkoły i zakłady wychowawcze.
3. Kierować szkołami i zakładami wychowawczymi, jeżeli mają odpowiednie przygotowanie i spełniają wymagania właściwego stosunku do Narodu i Państwa Polskiego.

Art. 192.
Do lat 18, w zakresie szkoły podstawowej i zawodowej pobieranie nauki jest obowiązkowe.

Art. 193.
Obowiązkowymi przedmiotami nauczania w całym szkolnictwie, od szkół podstawowych począwszy a na najwyższych skończywszy, są:
1. Słowiański język polski,
2. Umiejętność posługiwania się liczbami – matematyka,
3. Dzieje Narodu i Państwa Polskiego – historia,
4. Konstytucja Polski,
5. Dorobek twórczy Narodu,
6. Wychowanie sportowe.

Art. 194.
We wszystkich szkołach w Polsce – od 5-tej klasy aż do ukończenia 20 roku życia ucznia, nakazuje się wykładać Konstytucję Polski. Przedmiot ten jest wprowadzony po to, by uczynić świadomym swych praw społeczeństwo.

Art. 195.
Wszystkie szkoły i zakłady wychowawcze, tak społeczne jak i prywatne, podlegają nadzorowi służb ogólnopaństwowych i samorządowych. 

Art. 196.
Siły Zbrojne Polski służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic.

Art. 197.
Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej kontroli.

Art. 198.
Ustalanie stanu liczebnego Sił Zbrojnych oraz zezwalanie na coroczny pobór do służby wojskowej może nastąpić jedynie drogą ustawy sejmowej.

Art. 199.
Siły Zbrojne Polski są zobowiązane bronić ustroju, niepodległości i jedności Narodu i Praworządnego Państwa Polskiego.

Art. 200.
Wszyscy mieszkańcy Polski - Państwa Polskiego w wieku od 20 do 55 lat: podlegają z mocy prawa pod obowiązek obrony narodu przed zagrożeniami z wszystkich stron i do pełnienia obywatelskiej służby, w tym wojskowej, i w razie zagrożenia według następujących przedziałów wiekowych:
1. 20 – 24 lat, czynna służba wojskowa,
2. 25 – 45 lat, czynna rezerwa wojskowa,
3. 46 – 55 lat, pospolite ruszenie,
4. Dla służby wojskowej zawodowej wiek określają odrębne przepisy.

Art. 201.
Powołuje się służbę, obronę terytorialną we wszystkich jednostkach administracyjnych Polski, dla:
1. Obrony – wojsko,
2. Strzeżenia prawa i porządku - policja.

Art. 202.
Policja i wojsko nie może być użyte przeciwko Narodowi Polskiemu przez kogokolwiek.

Art. 203.
Naczelnym Dowódcą Sił Zbrojnych podczas wojny jest Szef Sztabu Głównego.

Art. 204.
Naczelny Wódz odpowiada przed Sejmem za dowodzenie Siłami Zbrojnymi podczas wojny oraz za wszelkie sprawy kierownictwa wojskowego.

Art. 205.
Wprowadza się powszechne prawo do posiadania broni.

Art. 206.
Dla zapewnienia ustroju, niepodległości i jedności Państwa powołuje się Najwyższą Radę Bezpieczeństwa Polski, która pod kierownictwem Prezydenta zajmuje się następującymi obowiązkami:
1. Określaniem polityki obronnej i stanu bezpieczeństwa.
2. Dostosowaniem całokształtu życia narodowego do założeń obronnych.
3. Wykorzystaniem zasobów ludzkich i rzeczowych dla obronności.

Art. 207.
Członkami Najwyższej Rady Bezpieczeństwa są:
1. Prezydent,
2. Marszałek Sejmu,
3. Prezes Rady Ministrów,
4. Przewodniczący Trybunału Najwyższego,
5. Prezes Centralnej Komisji Finansowej,
6. Szef Sztabu Głównego Sił Zbrojnych,
7. Minister Spraw Wojskowych,
8. Minister Spraw Zagranicznych,
9. Minister Spraw Wewnętrznych,
10. Trzy osoby wyznaczone przez Prezydenta.
11. Dowolna ilość Trybunów Ludowych wyłonionych w trybie demokratycznego głosowania przez terytorialne Komitety Wspólnotowe.

Art. 208.
Siłami Zbrojnymi administruje Minister Spraw Wojskowych.

Art. 209.
Siły Zbrojne Polski mogą być użyte wyłącznie na żądanie Trybuna Ludowego, przy ścisłym zachowaniu postanowień ustawowych do: zapobiegania rozruchom i uśmierzania rozruchów,

Art. 210.
Ustanawia się zawodowy Korpus Ochrony Pogranicza, który we współpracy ze Sztabem Głównym i Informacją Wojskową ustali sposoby ochrony i obrony granic Polski. Do jego zadań należeć będzie:
1. Sprawowanie nadzoru nad przepływem osób, wyrobów, usług i środków przewozowych,
2. Zbrojne ochranianie i bronienie granic państwowych.

Art. 211.
Postanowienia dotyczące obowiązków i praw osobowych stosują się także do osób służących w Siłach Zbrojnych. Wyjątki od tej zasady określają osobne ustawy dotyczące Sił Zbrojnych. 

Art. 212.
Projekt ustawy o zmianie Konstytucji może przedłożyć co najmniej 1/5 ustawowej liczby posłów, Senat lub Prezydent, a także zgromadzenie społeczne.

Art. 213.
Zmiana Konstytucji następuje w drodze ustawy uchwalonej w jednakowym brzmieniu przez Sejm i następnie, w terminie nie dłuższym niż 60 dni, przez Senat.

Art. 214.
Ustawę o zmianie Konstytucji uchwala Sejm większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz Senat bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.

Art. 215.
Po zakończeniu postępowania określonego w Art. 213 Marszałek Sejmu przedstawia Prezydentowi Państwa, uchwaloną ustawę do podpisu. Prezydent Polski podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia przedstawienia i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Polski.

Art. 216.
Po ogłoszeniu przez Prezydenta w Dzienniku Ustaw Polski ustawy Konstytucyjnej w nieprzekraczalnym terminie 3-ech miesięcy mieszkańcy Polski zatwierdzają uchwaloną Konstytucję w ogólnonarodowym Referendum co najmniej 75 %-tową obecnością (frekwencją). Do wnoszonych poprawek frekwencja wynosi 90 %.

Art. 217.
Pełną obowiązującą moc prawną Konstytucja osiąga po stwierdzeniu przez Komisję Referendalną prawomocności wyników Referendum.



Art. 218.
W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji Polski, Rada Ministrów przedstawi Sejmowi projekty ustaw niezbędnych do stosowania Konstytucji.

Art. 219.
Konstytucja Polski wchodzi w życie z dniem ogłoszenia prawomocności wyników Referendum.

Art. 220.
Traci moc ustawa konstytucyjna z dnia 23 kwietnia 1935 roku. 

Przejęcie mocy tworzenia pieniędzy przez naród jest najwspanialszą formą urzeczywistniania bezprzymiotnikowej SPRAWIEDLIWOŚCI, której w wyniku beznadziejnej naiwności
ludzi, ciągle nam światłym i uczciwym członkom społeczeństwa brakuje.

Sprawiedliwość, skażona RAKIEM (lichwą), nie jest do przyjęcia z powodu sprzeczności z PRAWEM BOŻYM (dekalog), czyli z prawem naturalnym.

Sprawiedliwość, zawarta w doktrynie ustroju, zwanego WSPÓLNOTĄ FINANSOWĄ, da satysfakcję całemu, od lat poniewieranemu, wielkiemu z powodu jego ducha i szlachetnemu, jak pokazała historia NARODOWI POLSKIEMU (mieszkańcom Polski).

WSPÓLNOTA FINANSOWA, wiąże się ściśle z wdrożeniem, niewątpliwie sprawiedliwego prawa,mówiącego o tym, że pieniądz, MA SŁUŻYĆ LUDZIOM, a NIE talmudycznej oligarchii finansowej.!!!

DOKONANIE takiej zmiany (przemiany ustrojowej), przejdzie do historii świata i będzie to
zmiana na miarę odkrycia Kopernika w całym tego słowa znaczeniu.

Jako uzasadnienie takiej dziejowej operacji, gdzie pieniądz ma (będzie) służyć ludziom, przychodzi nam przyroda. Niedoścignionym pierwowzorem (pod względem konstrukcyjnym) nowego zupełnie ustroju (dziewiczy teren), który nazwaliśmy teraz WSPÓLNOTĄ FINANSOWĄ jest system krwionośny człowieka, zintegrowany z systemem nerwowym z mózgiem w ROLI GŁÓWNEJ. Podstawową zasadą, tego zintegrowanego systemu jest to, że KREW odżywia KAŻDĄ komórkę organizmu. Jest to gwarancja zdrowia tegoż organizmu. Wszystkie anomalia w ruchu życiodajnej krwi jest określane, jako stan chorobowy pacjenta. Dokładnym przeciwieństwem tego, jest obecnie praktykowany przez światową oligarchię finansową system bezprawia.!!!

W nowym systemie, czyli Wspólnocie Finansowej (WF), w której obowiązywać będzie prawo, wynikające ze słów „jeden drugiego brzemiona noście” nie zaistnieje „zmora” dzisiaj praktykowanego systemu, czyli totalny brak pieniędzy na wszystko. W systemie W F wszystko, co jest możliwe fizycznie do wykonania, jest także możliwe do sfinansowania.!!! BRAKUJE tylko woli politycznej rządzących, by chcieli wyzwolić NARÓD POLSKI spod okupacji światowej oligarchii finansowej.

Żeby zrozumieć możliwość zastosowania systemu monetarnego zalecanego przez doktrynę WSPÓLNOTY FINANSOWEJ, nie można tracić z oczu faktu, że świat wszedł w erę obfitości.

Jeżeli istnieją ubodzy, to nie dlatego, że istnieją ludzie bogaci, ale dlatego,
że obfitość nie jest rozprowadzana. Dlatego nie ma żadnej potrzeby zabierać
bogatym, żeby dać biednym. Musimy tylko uruchomić pewną technikę w systemie
monetarnym i nie poprzestawać na stwierdzeniu, że pieniądze są tworzone dla
człowieka, ale ustanowić system, który bezzwłocznie umieści je w służbie
człowieka, w służbie wszystkich ludzi.

Podsumowując powód, dla którego napisałem ten projekt Konstytucji Polski informuję, że w żadnej, dotychczas znanej mi konstytucji, NIE MA odniesienia do autentycznej, bezprzymiotnikowej sprawiedliwości, zawartej w Bożym prawie, czyli dekalogu,
rozpoznawanym jako „prawo naturalne”.
Używanie zaś szlachetnych słów jak „prawo”, „sprawiedliwość”, bez odniesienia się do rzeczywistego, autentycznego znaczenia tych słów, sprawia że dzisiejsze prawo, stało się tego prawa karykaturą. Także SPRAWIEDLIWOŚĆ, stała się karykaturą sprawiedliwości, no bo kto przy zdrowych zmysłach mógłby uznać lichwę za dobro i tolerować tych, którzy ją stosują???

A stosują ją tylko dlatego, że partyjni oszuści („wybrańcy narodu”), czyli parlamentarzyści dali lichwiarzom ten monopol, (za diety - srebrniki, podobne do judaszowych), a którzy zagnieździli się w szacownej instytucji, dla niepoznaki nazwanej Narodowym Bankiem Polskim.

Ten „numer” jaki wycięli nam, NARODOWI POLSKIEMU zdrajcy, czyli partyjni oszuści i Kosmopolityczne media, woła o pomstę do nieba i jest niezaprzeczalną zdradą interesów Narodu Polskiego (mieszkańców Polski).

Nic nie pomoże jakiekolwiek i kogokolwiek zaprzeczanie, bo fakty mówią za siebie.
Gdyby faktycznym właścicielem pieniądza był SUWEREN, czyli Naród Polski, to wieczny brak pieniądza na wszystko nie miał by miejsca.

Kęty dnia 23 kwietnia 2016. Kazimierz Józef Styrna.
 
PS: Projekt autorski – poddaje się pod ocenę - KONSTYTUANTY. 

nie zostawiaj nas Chryste na pastwę szatana
choć wielka nasza wina…czarny świata brud…
pomóż nam znów odnależć drogę do Ojczyzny
choć wiemy że to będzie ciężki krwawy trud

z trwogą Panie patrzymy jak na wadze świata
bezradnie próbujemy ważyć nasze dzieje
przywaleni gruzem kłamstwa…w gorzkim bagnie grzechu
drżącym sercem chronimy gasnącą nadzieję

już czas odzyskać Polskę! dość kłamliwej mowy
i podłego teatru co nam duszę mroczy
czas zdrajcom zerwać maski…niech pokażą twarze
i spojrzą Narodowi w imię prawdy w oczy

ciężko oszukują…ci z lewa…ci z prawa…
Polska jest przecież jedna…wspólna dla Niej miara
to dla Niej nasze życie pod bezpiecznym dachem
i ta sama za jej zdradę…wymierzona kara!

więc polską racją stanu jest ów obowiązek
o którym kiedyś gorzko Norwid opowiadał
gdy okruch chleba ważył w niespokojnym sercu
gdy w bólu łzy i mysli polskie credo składał

trzeba nam więc odwagi…męstwa i miłości
byśmy stanęli wszyscy pod bożym sztandarem
i w pospolitym ruszeniu jak nasi Przodkowie
odzyskali swoją wolność…Ojczyznę i wiare!

Autor Kazimierz Józef Węgrzyn.

===========================================